Ik was net als iedereen. Vanaf mijn 14 jaar dacht ik daar anders over
Een gevoel was het voor Carmen. “Ik kon het niet exact benoemen, maar voelde mezelf anders. Grapjes en gewoon praten over ‘niets’ in een groepje leeftijdsgenoten, ik kon dat niet volgen. Tijd voor wat onderzoek dacht ik.”
“Ja natuurlijk heb ik met mijn ouders en zus regelmatig gesproken over dat gevoel. Zij zagen echter niet wat ik diep van binnen voelde. Ik was dan ook erg goed geworden om mijn gevoel te maskeren. En natuurlijk snapte ik ook wel, als ik naar mezelf keek, dat anderen niet met mij mee konden voelen. Ga maar na. Ik ging prima op school, speel piano, gitaar en ukelele. Heb zangles en ben actief, weliswaar voor coronatijd, in een basketbalteam. Ben jij anders? Hoezo? Uiteindelijk ben ik via google toch gaan zoeken. Bij het beschrijven van mijn gevoelens, manier van doen zeg maar, dacht ik: ik heb een vorm van autisme. Vervolgens naar mijn huisarts gestapt en die heeft mij doorverwezen voor een test. Daaruit kwam inderdaad het beeld en de diagnose dat ik autisme heb. Of ik naar de jeugd GGZ wilde voor verdere hulp en ondersteuning. Dat vond ik niet nodig. Het ging verder prima met mij, alleen wist ik vanaf dat moment dat ik mij anders voelde, mij anders gedraag en vooral dat ik situaties anders interpreteer. Dus, gewoon weer lekker verder met mijn leven.
Middelbare school afgemaakt en aangemeld voor opleiding HBO-verpleegkundige. Ondertussen een leuke vriend ontmoet die HBO-bouwkunde studeert. Studie gaat tot nu toe goed, alle tentamens nog gehaald. En nu corona zo goed als voorbij is, wil ik ook weer gaan basketballen. Waardoor het precies is gekomen kan ik niet beantwoorden, maar ik kreeg toch langzaam maar zeker meer vragen; ‘Wie ben ik? Hoe steek ik in elkaar? Waarom reageer ik op bepaalde manieren en meer van dat soort vragen. Ik wilde toch graag meer weten over mezelf en autisme. Dus toch maar een beetje desk-research gedaan. Oftewel googelen. Zoekwoorden ingetypt: psycholoog-autisme-Alkmaar. Kop-Zorg was een van de 4 organisaties die ik in beeld kreeg. Duidelijke en heldere website dus een gesprek bij de huisarts aangevraagd. ‘Prima keuze, meestal ook korte wachttijden’ zei mijn huisarts.
De eerste gesprekken heb ik achter de rug. Ik voel me gehoord en ik voel erkenning. Bij Frans voel ik me op mijn gemak en zijn psycho-educatie helpt me enorm. Frans geeft veel informatie over de verschillende vormen van autisme. Hij zoomt duidelijk in op mijn specifieke geval. De herkenning die ik dan krijg is groot. Ik begrijp nu veel beter waarom ik ben wie ik ben. Maar ook wat het betekent voor mijn omgeving. En dat voelt gewoon erg goed. Uiteindelijk heb ik altijd wel een manier gevonden om te leven met de vorm van autisme die ik heb. Maar ik weet zeker dat de gesprekken met Frans bij Kop-Zorg mij in de toekomst nog veel meer gaan helpen. Zowel privé als maatschappelijk. De eerste concrete stap heb ik op mijn opleiding gezet. Mijn decaan verteld over mijn vorm van autisme en dat ik vaak problemen heb met mijn tijd bij multiple choice vragen op tentamens. “Je krijgt meer tijd’ was het spontane antwoord. Een eerste kleine stap. Mijn tweede veel grotere stap is dat ik sinds twee weken samenwoon met mijn vriend in Heerhugowaard. Een betere timing was achteraf niet mogelijk geweest. Het ging altijd al best goed met me. Het voelt nu nog beter.
Groet, Carmen
