Van speciaal onderwijs naar de universiteit
“Nick was anders, dat hadden we al snel door. Sliep slecht en huilde veel. Op de kleuterschool vonden ze dat ook. Toevallig hadden we een kennis als kinderpsycholoog, die bevestigde ons beeld en stelde voor om Nick te laten testen. En inderdaad, Nick categoriseerde men als AD(H)D/PDD-NOS. Aangemeld bij Triversum voor dagopvang waar Nick een jaar is geweest en zijn school werd het speciaal onderwijs, De Spinaker. Ondertussen kregen we via de gemeente een PGB toegewezen, dus konden we op zoek naar ‘hulp’ voor Nick. Eten vormde al langer een belangrijk deel van de dag voor hem. De structuur rondom het eten vond hij fijn. Dus toen we in aanraking kwamen met het Kinderkookcafé was dat precies iets voor Nick. Daarnaast was Ron Koppies van Kop-Zorg de vaste begeleider van Nick. Tijdens de gesprekken hield Ron eigenlijk alles rondom Nick in de gaten. Nick gaf aan dat hij, bij de stap naar het voortgezet onderwijs, liever niet wilde blijven op het speciaal onderwijs. Helaas waren zijn cijfers onvoldoende om deze stap te maken. Tenminste daar keken wij en de school met name naar. Ron dacht daar anders over. ‘Nick kan beter’, zei hij. Daarnaast was Nick door het Kinderkookcafé en de zwemvereniging waar hij lid van was, al een stuk socialer geworden. Zijn wil om naar regulier onderwijs te gaan werd alsmaar groter, net als het vertrouwen dat Ron en zijn docent op de Spinaker hem gaven. En dat betaalde zich uit. Nick zijn cijfers werden steeds beter. Uiteindelijk meer dan voldoende om hem in te schrijven bij een reguliere school van het voortgezet onderwijs.
De eerste gesprekken met deze scholen verliepen niet goed. Wat ze zeiden? ‘We zien het niet zitten in een kind dat speciaal onderwijs doet’. Gelukkig was OSG Willem Blaeu een aantal jaar daarvoor gestart met de begeleiding van een groep leerlingen met een rugzak, waar Nick terecht kon. Dus met behulp van Ron is Nick daar gestart. VMBO om te beginnen. Vervolgens 2e en 3e klas HAVO gevolgd door 4e klas VWO, die Nick uiteindelijk heeft afgemaakt. En of dat niet genoeg was is Nick gaan studeren in Amsterdam. Aan de Vrije Universiteit, het vak Business Analytics. ‘Dat ga ik halen’, zegt hij stellig. Net zo stellig als dat hij op z’n 15e jaar van de een op de andere dag stopte met medicijnen, om hem rustig te houden. ‘Ik heb ze niet meer nodig’. Hij woont nu op zichzelf in een studentenappartement en heeft daar veel vrienden. Steeds meer zien we een sociaal volwassen jonge kerel. Laatst is Johan met Nick een aantal dagen gaan skiën, de mannen onder elkaar! Onze reis met Nick door de jaren heen is pittig geweest. Maar wij kunnen, in tegenstelling tot sommige andere, alleen maar tevreden terugkijken op wat de jeugdzorg in de regio Alkmaar en de gemeente Alkmaar voor ons heeft betekend. We hebben ons enorm geholpen gevoeld.
Jolanda en Johan Stikkelman
